سلام بانوی من؛

سلام به بانوی دوعالم حضرت فاطمه زهرا (س) و سلام به مادرم؛ مادری که همواره برای من زندگی کرد و هیچگاه خودش را بر من مقدم ندید. اگر قرار به جبران باشد چیزی جز شرمندگی ندارم که ابراز کنم. مادر عزیزم از تو متشکرم؛ از تو به خاطر همه زحماتی که برایم کشیدی، همه بیخوابیهایی که برایم متحمل شدی و همه دلهره ها، اضطرابها و دلشوره هایت.

زبان من قاصر است از بیان آنچه تو برای من متحمل شدی و چه بسا رنجهایی که هنوز من نمی دانم و تو همچنان با تمام وجود پسر بیست و چندساله ات را نوازش می کنی بی آنکه به واکنش او توجهی داشته باشی.

آری؛ نوازش و رحمت و عشق و پاکی و ... در ذات توست و تو بی توجه به همه چیز به ذاتت می نگری.

دستهای نحیفت را می بوسم و همه امیدم این است که از من راضی باشی.

دوستت دارم مادر؛

اما؛

بانوی من؛ بانویی که در تمام لحظات این چند سال وجودت را حس کردم و حتی در تنهاییهایم با من بودی و من را تنها نگذاشتی. من هیچگاه نمی توانم زندگی ای بدون تو متصور باشم.

کاش توان جبران داشتم و کاش تو اینقدر خوب نبودی که من همیشه شرمنده ات باشم. در خوبی تو همین بس که وقتی حتی پیش من هستی دلم برایت تنگ می شود.

روزت مبارک.

دوستدارت علی